بیماری‌های چشم همانگونه که مشخص است به عارضه‌هایی اطلاق می‌گردد که در ناحیه چشم بروز پیدا می‌کند. این بیماری‌ها دارای انواع گوناگونی هستند و هر کدام از آنها بخشی از چشم فرد را درگیر می‌کنند. در این مطلب به برخی از مهمترین عارضه‌هایی که چشم انسان ممکن است با آن درگیر گردد پرداخته می‌شود.
انواع مختلف بیماری های چشم
چشم به عنوان یکی از حساس‌ترین اعضای بدن شناخته می‌شود و در معرض آسیب‌های جدی بسیاری قرار دارد. از این رو شناخت بیماری‌ها و عارضه‌های این ناحیه و علائم بروز آنها بسیار مهم است و به تسریع روند درمان کمک شایانی می‌نماید. برخی از مهمترین و شاخص‌ترین بیماری‌های چشمی عبارتند از:
بیماری انحراف چشم یا استرابیسم
استرابیسم یا همان انحراف چشم، عارضه‌ای است که در اثر وقوع آن، چشم‌های فرد با یکدیگر در یک راستا قرار نمی‌گیرند. به عبارت دیگر، حرکت یک چشم با چشم دیگر متفاوت است. بصورت نرمال، هر شش ماهیچه‌ای که حرکت چشم را کنترل می‌کنند باید با هم کار کنند و هر دو چشم را در یک جهت قرار دهند. در افراد درگیر با عارضه انحراف چشم، این ماهیچه‌های شش گانه در کنترل حرکت چشم با مشکل روبرو هستند و نمی‌توانند تراز طبیعی چشم را حفظ نمایند.
این عارضه عموما در دوران کودکی مشاهده می‌گردد، ولی باید توجه داشت که بزرگسالان و افراد بالغ نیز می‌توانند با استرابیسم درگیر شوند. اکثر اوقات، سکته مغزی و یا یک ضربه سخت باعث ایجاد انحراف چشم در بزرگسالان می‌شود.
عیوب انکساری
مشکلات و عیوب انکساری مواردی مانند نزدیک بینی، دوربینی، آستیگماتیسم (یا تحریف بینایی در تمام فواصل) و پیرچشمی، که در سن بین 40 تا 50 سالگی رخ می‌دهد، را در بر می‌گیرد. بسیاری از این عارضه‌ها با استفاده از عینک و لنز تماسی اصلاح می‌شوند، اما در برخی موارد هم نیاز است که بیمار تحت عمل جراحی قرار گیرد.
دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن
این عارضه یک اختلال چشمی و یکی از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن است. در این بیماری، ماکولا دچار آسیب شدید می‌شود. ماکولا قسمتی از چشم می‌باشد که به نور شبکیه حساس است. این بخش از چشم، دید مستقیم مورد نیاز برای انجام کارهای دقیقی همچون خواندن و رانندگی را ایجاد می‌نماید. این عارضه بعنوان شایع‌ترین علت نابینایی در جهان شناخته می‌شود و دارای دو نوع مرطوب و خشک می‌باشد. باید توجه داشت که این بیماری در ابتدا علائم بخصوصی ندارد و در ادامه با حادتر شدن شرابط، بینایی شخص را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بیماری ذژنراسیون ماکولا، بعنوان علت اصلی اختلال دائمی در خواندن و دید خوب یا نزدیک در بین افراد 65 سال و بالاتر شناخته می‌شود.
اختلال کوررنگی
کوررنگی یا به عبارت دقیق‌تر، دید ضعیف یا ناقص رنگ، اختلالی است که شخص در تشخیص تفاوت بین رنگ‌های خاص ناتوان است. اگرچه بسیاری از مردم معمولاً از اصطلاح “کور رنگ” برای این بیماری استفاده می‌کنند، اما کوررنگی به این شکل، که در آن همه چیز در سایه‌های سیاه و سفید دیده می‌شود، نادر است. کوررنگی غالبا دارای ریشه‌های ارثی است و مردان بیش از زنان با این عارضه درگیر هستند. قابل ذکر است که برخی از بیماری‌های چشمی و مصرف بعضی از داروها نیز می‌تواند باعث کوررنگی گردد. شایع‌ترین کمبود رنگ در افراد مبتلا، ناتوانی در مشاهده برخی از سایه‌های قرمز و سبز است. باید توجه داشت که این نقص می‌تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد.
آب مروارید
بیماری چشمی آب مروارید یا Cataract ، نوعی از بیماری‌های چشمی است که به دلایل مختلفی بوجود می‌آید. در ابتدای بیماری، عدسی چشم فرد دچار تاری می‌شود و سپس با پیشرفت آن، تیرگی افزایش پیدا می‌کند و عدسی چشم کدر می شود. این مسئله بینایی چشم را دچار اختلال می‌کند.
در بروز بیماری آب مروارید، مواردی همچون افزایش سن، بیماری‌های زمینه‌ای، ضربه و … اثرگذارند. خوشبختانه این بیماری را با یک عمل جراحی ساده می‌توان درمان کرد.
بیماری اختلال چشم بیرون زده
اختلال چشم بیرون زده یا “اگزوفتالموس” می‌تواند نشانه‌ای از عفونت یا سایر مسائل و درگیری‌های پزشکی باشد. در صورت بروز این عارضه حتما باید به یک چشم پزشک مراجعه شود تا او به جهت جلوگیری از مشکلات بعدی سریعا درمان را آغاز نماید. این عارضه غالبا به دلیل مشکلات تیروئیدی بوجود می‌آید.
علائم این اختلال احساس وجود شن در چشم، تورم پلک و قرمزی و خشکی، تحریک یا آبریزش چشم است. درمان این بیماری شامل داروهای بیماری تیروئید، اشک مصنوعی، کورتیکواستروئیدها، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و احتمالاً جراحی است.
جدا شدگی شبکیه چشم
این مشکل، چشم را با یک وضعیت اورژانسی روبرو می‌سازد و در آن یک لایه نازک از بافت شبکیه در پشت چشم از موقعیت طبیعی خود خارج می‌شود. در این بیماری، سلول‌های شبکیه از لایه رگ‌های خونی، که وظیفه تامین اکسیژن و تغذیه چشم را به عهده دارند جدا می‌شود. هر چه این عارضه دیرتر درمان شود، خطر از دست دادن دائمی بینایی در چشم آسیب‌دیده بیشتر می‌شود. علائم هشدار دهنده جداشدگی شبکیه ممکن است شامل مواردی مانند کاهش دید و ظهور ناگهانی شناورها و فلاش نور باشد.
اختلال کم‌بینایی
کم بینایی به اختلالی در بینایی اطلاق می‌شود که با عینک، جراحی یا دارو قابل اصلاح نیست. شایع‌ترین علت کم بینایی، بیماری دژنراسیون ماکولا است که بخش مرکزی میدان بینایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از علل دیگر این عازضه می‌توان به بیماری‌هایی مانند گلوکوم، آب مروارید و دیابت اشاره کرد.
\
گلوکوم یا آب سياه
گلوکوم یا آب سیاه بعنوان یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌های چشم در سراسر دنیا شناخته می‌شود. این بیماری به دلیل افزایش مکرر فشار داخل چشم بوجود می‌آید و به عصب بینایی آسیب می‌رساند. گلوکوم یک بیماری شایع چشمی است و در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع باعث باریک شدن تدریجی میدان بینایی و از دست دادن دائمی بینایی می‌شود.
این عارضه بعنوان دومین عامل شایع نابینایی در جهان محسوب می‌شود. بیماری گلوکوم به خصوص در دوره اولیه علائم خاصی ندارد. از آنجاییکه آسیب به عصب بینایی بیمار غیرقابل برگشت است، لذا تشخیص زودهنگام، کنترل منظم و درمان گلوکوم برای جلوگیری و کاهش سرعت کاهش بینایی بسیار مهم است.
درمان آب سیاه با توجه به نوع و شدت بیماری متفاوت است. با توجه به فشار چشم بیمار، می‌توان از یک یا چند قطره چشمی، داروهای خوراکی، لیزر یا جراحی استفاده کرد. بیمارانی که مبتلا به گلوکوم تشخیص داده می‌شوند باید معاینه چشمی منظم برای تشخیص زودهنگام آسیب عصب بینایی داشته باشند. گاهی اوقات اگر درمان این بیماری به موقع انجام نشود امکان دارد که چشم فرد تخلیه گردد. بیمارانی که مجبور به تخلیه چشم می شوند حتما می بایست باتوجه به شرایط از چشم مصنوعی استفاده نمایند.
سایر بیماری های چشم
بیماری‌های دیگری نیز در این ناحیه بروز پیدا می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به قوز قرنیه، خشکی چشم، عفونت قرنیه و … اشاره کرد. در صورت مشاهده هرگونه علائمی که نشان دهنده یک عارضه چشمی باید سریعا به یک چشم پزشک مراجعه کرد تا از ایجاد مشکلات بعدی جلوگیری گردد. در برخی از بیماری‌های چشم مانند سرطان، گاهی پزشک مجبور به تخلیه چشم بیمار خواهد شد. برای بازیابی زیبایی از دست رفته چهره فرد و همچنین جلوگیری از مشکلات بعدی بهتر است که بیمار از پروتزهای چشمی (چشم مصنوعی) استفاده نماید.
بدون دیدگاه