ایمپلنت-چشم

ایمپلنت-چشم


ایمپلنت چشم بعنوان یکی از اجزای اصلی پروتزهای چشمی شناخته می‌شود. از طریق اتصال ایمپلنت‌های چشمی به ماهیچه‌های طبیعی این ناحیه می‌توان تا حد زیادی چشم مصنوعی را به حرکت درآورد. در این مطلب به توضیح انواع ایمپلنت چشم و چگونگی حرکت پروتز چشم پرداخته شده است.

تاریخچه چشم مصنوعی و ایمپلنت چشم

در زمان قدیم جراحی‌های تخلیه چشم به صورتی بود که چشم فرد را کاملا خالی می‌کردند و پس از برداشت کامل جایگزین مناسبی برای ناحیه جراحت وجود نداشت. از این رو فرد فقط می‌توانست از چشم مصنوعی ثابت برای این منظور استفاده نماید. این چشم‌ها نمی‌توانستد حرکت کنند و حتی در برخی موارد پلک‌های شخص نیز ثابت بوده وبالا و پایین نمی‌شدند. در گذشته استفاده از این نوع از پروتزهای چشمی را بیشتر در جانبازان شاهد بودیم.

نسل بعدی این پروتزها، پروتزهای بر پایه ایمپلنت چشم می‌باشد. ایمپلنت‌های چشمی از طریق اتصال به ماهیچه‌های این ناحیه می توانند یک حرکت محدود را برای پروتز ایجاد نمایند. حالت این ایمپلنت‌ها کروی شکل است و در ابتدا از جنس پلی اتیلن تولید می‌شدند. نمونه‌های بعدی این ایمپلنت‌ها از موادی مانند مدپور، آلومینا و هیدروکسی آپاتایت تولید شدند.

نحوه بکارگیری ایمپلنت چشم

نحوه جای گذاری این ایمپلنت‌ها بدین صورت است که هنگامیکه چشم فرد تخلیه شد پروتزیست از طریق قالبگیری این ناحیه یک ایمپلنت چشم مخصوص برای فرد بیمار می‌سازد. این ایمپلنت دارای حجمی تقریبا برابر با چشم فرد است و درون کاسه چشم قرار می‌گیرد.

از طریق اتصال ماهیچه‌های ناحیه تخلیه شده به ایمپلنت می‌توان یک حرکت قابل قبول را برای پروتز فرد بوجود آورد. بطوریکه در بسیاری از موارد، دیگران متوجه استفاده بیمار از چشم مصنوعی نخواهند شد.

بعدها استفاده از پین در چشم مصنوعی مرسوم شد. جنس این پین‌ها عموما از تیتانیوم و یا پلیمر بود و از طریق سوراخکاری ایمپلنت، درون آن قرار می‌گرفت. پس از گذشت مدتی از استفاده این پین‌ها، بیماران با عفونت‌های شدید در این ناحیه مواجه شدند و به همین دلیل بکارگیری این پین‌ها بطور کامل منسوخ شد.

زمان قرارگیری پروتز بر روی ایمپلنت چشم

امروزه ایمپلنت‌های چشمی موجود در بازار غالبا از جنس هیدروکسی آپاتایت و آلومینا یا آکریلیک تولید می گردند. این ایمپلنت‌ها زاویه حرکتی بین 30 الی 60 درصد را برای چشم مصنوعی ایجاد می‌نمایند که مقداری کافی و منطقی می‌باشد.

پس از جراحی، 2 ماه زمان به جهت بهبود بافت چشم زمان لازم است. در این مدت می‌بایست بخیه‌ها و اتصالات ماهیچه‌های اطراف ناحیه ای که تخریب شدند به ایمپلنت چشم تثبیت شوند. پس از آن، پروتز چشم با توجه به قالب‌گیری ساخته می‌شود.

نتیجه گیری

امروزه برای اینکه بتوان از یک حرکت مناسب در این دسته از پروتزها بهره مند شد حتما می بایست از ابزاری به نام ایمپلنت چشم استفاده کرد. این ایمپلنتها از موادی مانند هیدروکسی آپاتایت و .. تولید می‌شوند. حداقل می بایست 2 ماه پس از قرارگیری ایمپلنت کارهای مربوط به پروتز چشم انجام شود.

بیماران گرامی در صورت داشتن هرنوع سوالی در این رابطه و همچنین به جهت استعلام دقیق قیمت و مشاوره از طریق شماره های  02166889076 و 09128357509 و یا مراجعه حضوری به آدرس مجموعه که در بخش تماس با ما قرار دارد، با کارشناسان ما در کلینیک تخصصی پروتز چشم ماهان در ارتباط باشند.

1 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *