پارگی قرنیه چشم | آیا پارگی قرنیه چشم خطرناک است؟

آیا پارگی قرنیه چشم موضوعی خطرناک است؟ این سوالی است که در این مطلب به آن پاسخ داده خواهد شد. همانگونه که از نام آن مشخص است این عارضه نیز به مانند قوز قرنیه در ناحیه قرنیه چشم رخ می‌دهد و در واقع زخمی است که در این بخش بوجود می‌آید. قرنیه در واقع قسمت شفافی از سطح چشم است که به نور اجازه ورود می‌دهد. قرنیه همسو با عدسی چشم کار می‌کند و از این طریق تصاویر بر روی شبکیه متمرکز می‌شوند. خراشیدگی قرنیه یا به اصطلاح پارگی قرنیه چشم، به خراش کوچکی اتلاق می‌گردد که در ناحیه قرنیه ایجاد می‌شود.

به طور کلی پارگی قرنیه چشم بر اثر ضربه بوجود می آید. مواردی همچون خاراندن با ناخن، وارد شدن و یا ریزش چیزی در چشم، به خصوص اگر چشم پس از آن مالیده شود، را می توان بعنوان علت پارگی قرنیه چشم در نظر گرفت. ضمنا باید توجه داشت که ممکن است پارگی قرنیه چشم در اثر ضربه بوجود بیاید. به این حالت سایش قرنیه می گویند و می‌تواند بینایی شخص را برای همیشه تحت تاثیر قرار دهد. در این شرایط مهم است که فوراً به چشم پزشک مراجعه گردد. قابل ذکر است امکان دارد این بیماری در اثر گذاشتن و برداشتن لنز تماسی نیز ایجاد شود.

علائم عارضه پارگی قرنیه چشم

پارگی قرنیه چشم نیز همانند هر عارضه و بیماری دیگری علائمی دارد که می‌تواند به پزشک در تشخیص سریع این مشکل کمک کند. برخی از این موارد عبارتند از:

• چشم درد
• احساس وجود شن یا شیء ریز درچشم
• اشک ریزی چشم
• تاری دید
• قرمزی چشم‌
• حساسیت به نور (فوتوفوبیا)
• چشم‌ها یا پلک‌های متورم.

درمان خانگی پارگی قرنیه چشم

اگر سطح چشم توسط ذرات فلز یا ناخن‌ خراشیده شود، شخص دچار سایش و پارگی قرنیه می گردد. به عنوان درمان خانگی خراش قرنیه چشم، شستشوی آن با سالین یکی از بهترین گزینه‌ها است. اما برای جلوگیری از عفونت، بهتر است که با یک متخصص چشم مشورت شود. استفاده از محافظ چشم و تمیز کردن صحیح نیز در کاهش خطرات احتمالی موثر است.

بدلیل وجود اعصاب بسیار زیاد در ناحیه قرنیه چشم، این ساییدگی‌ها بسیار دردناک هستند. با بهبودی چشم، درد ناشی از این عارضه نیز بهتر می‌شود، اما نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که این روند می تواند چیزی بین 24 تا 48 ساعت به طول بینجامد. علاوه بر درد، چشم ممکن است آبکی، قرمز و حتی حساس به نور شود. اگر بعد از درمان، قرمزی و درد چشم از بین نرفته و یا دید شخص بسیار تار شود، آنگاه باید دوباره به چشم پزشک یا اورژانس بیمارستان مراجعه گردد.

بهترین قطره برای پارگی قرنیه چشم

سوالی که ذهن خیلی از ما را درگیر می‌کند این است که بهترین قطره برای زخم قرنیه چیست؟ مرحله اول درمان عموماً شامل معاینه کامل چشم و پلک‌ها، بررسی وجود جسم خارجی یا ریزه‌های به دام افتاده و اطمینان از اینکه آسیب جدی به چشم وارد نشده است می‌باشد. به دنبال آن و بسته به مبزان آسیب، قطره یا پماد و گاهی اوقات پد چشمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر پد چشم توسط پزشک تجویز گردد، می‌بایست به مدت 12 تا 24 ساعت در ناحیه مورد نظر قرار داده شود. در صورتی که انجام این کار ناراحت کننده باشد، بیمار می‌تواند به جای آن از عینک آفتابی استفاده نماید.

برای کمک به درد می‌توان از مسکن‌های معمولی مانند پاراستامول استفاده نمود. حتما باید از مالش یا لمس چشم خودداری شود. اگر بیمار از لنزهای تماسی استفاده می‌کند، تا زمانی که چشم به طور کامل بهبود پیدا نکرده است نباید از آن استفاده کند. بیمار حتما پس از اتمام درمان و قبل از استفاده مجدد از لنزهای تماسی، می‌بایست به چشم پزشک خود مراجعه نماید.

مراحل استفاده از قطره و پماد برای پارگی قرنیه چشم

اگر از بیمار خواسته شد که از قطره یا پماد استفاده کند، حتما می‌بایست مراحل پیش رو دنبال شود: بیمار باید دراز بکشد و یا سر خود را به عقب تکیه دهد و به بالا نگاه کند. سپس با انگشت تمیز پلک پایین خود را به آرامی پایین آورد و اگر از قطره‌های چشمی استفاده می‌کند، آن را به آرامی در حفره چشم خود بچکاند. همچنین اگر از پماد استفاده می‌کنید، یک نوار کوچک را در حفره چشم بمالید، پلک بزنید تا دارو روی چشم شما پخش شود.

البته به یاد داشته باشید که اگر چشم پزشک قطره‌های گشاد کننده مردمک (بزرگ کننده) بریزد، بینایی شما به طور معمول کاهش می‌یابد و به مدت 12 تا 24 ساعت تار می‌شود. در واقع زخم قرنیه یک نقص در اپیتلیوم سطح قرنیه است که استرومای زیرین را درگیر می‌کند. در افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند این عارضه مسئله‌ای رایج بوده و به صورت درد چشم، تاری دید و فتوفوبیا خود را نشان می‌دهد.

برای درمان قطعی زخم قرنیه چه اقداماتی لازم است؟

درمان قطعی زخم قرنیه و یا کراتیت باکتریایی، در ابتدا شامل آنتی‌بیوتیک‌های موضعی است که معمولاً با فلوروکینولون‌هایی مانند سیپروفلوکساسین یا افلوکساسین انجام می‌شود. با توجه به مقاومت رو به رشد آنتی بیوتیکی پاتوژن‌های رایج چشمی، کشت و آزمایش حساسیت قرنیه برای همه زخم‌های قرنیه و یا پارگی قرنیه چشم به ویژه زخم‌هایی که بزرگ و مرکزی هستند و با درگیری قابل توجه استرومایی مرتبط می‌باشند، توصیه می‌شود. برای بررسی میزان آسیب ایجاد شده در قرنیه، چشم پزشک حتما باید کشت زخم قرنیه را انجام دهد.

بستری شدن در بیمارستان یا درمان سیستمیک با سفتریاکسون و همچنین درمان موضعی برای زخم های ناشی از گنوکوک ضروری است. آنتی بیوتیک‌های سیستمیک ممکن است برای عفونت‌های شدید ناشی از پاتوژن‌های باکتریایی رایج‌تر نیز ضروری باشند. بستری شدن در بیمارستان نیز باید برای کسانی که نمی‌توانند یا مایل به انجام درمان نیستند، مورد توجه قرار گیرد. کورتیکواستروئیدهای کمکی نیز ممکن است در زیر گروه‌های خاصی از بیماران مفید باشند. در نتیجه همه بیمارانی را که با زخم قرنیه و یا پارگی قرنیه چشم مواجه می‌شوند می بایست در عرض 12 تا 24 ساعت توسط چشم پزشک معاینه شوند. همچنین برای درمان این عارضه گاهی اوقات پزشک جراحی پارگی قرنیه چشم را تجویز می نماید.

داروهای مورد استفاده برای پارگی قرنیه چشم

برای کشت زخم باید حتما مشاوره اورژانسی چشم پزشکی در نظرگیرد تا انتخاب آنتی بیوتیک برای زخم‌های مشکوک باکتریایی به درستی انجام گیرد. در ابتدا ممکن است درمان از طریق شستشوی چشم خود با آب تمیز یا محلول نمکی آغاز شود. نکته مهمی که باید آن را رعایت کرد این است که بیمار حتما باید از مالش چشم خود پرهیز نماید.

اگر چیزی در چشم خود دارید، ممکن است پزشک شما از یک سواب یا ابزاری برای حذف ذره استفاده کند. برای انجام این کار از بی حسی موضعی (پماد یا قطره بی حس کننده) استفاده می‌گردد تا بیمار اذیت نشود. برای جلوگیری از عفونت، ممکن است پزشک قطره چشمی یا پماد آنتی بیوتیک نیز تجویز نماید. برخی از گزینه‌های رایج آنتی بیوتیک موضعی عبارتند از: پماد اریترومایسین، قطره سیپروفلوکساسین و قطره موکسی فلوکساسین.

احتمالاً برای یک خراش بسیار کوچک به مسکن نیاز نخواهید داشت. اما اگر این کار را انجام دهید، پزشک شما احتمالاً به شما توصیه می‌کند که یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی خوراکی بدون نسخه (OTC) مصرف کنید. در موارد دیگر، پزشک شما ممکن است یک مسکن موضعی (قطره یا پماد تسکین دهنده چشم) تجویز کند. اغلب، پزشکان از لنز تماسی بانداژ استفاده می‌کنند تا سایش بهبود یابد و درد ناشی از پلک زدن کاهش یابد. در مواردی که خطر لنزهای تماسی زیاد است، پزشکان ممکن است به جای آن استفاده از یک چسب فشاری با گاز یا نوار توصیه کنند.

 روشهای درمان پارگی قرنیه چشم

در ابتدا برای درمان پارگی قرنیه چشم، باید یک وصله بر روی چشم آسیب دیده بسته شود. خراشیدگی قرنیه با گذشت زمان بهبود می‌یابد. استفاده از آنتی بیوتیک‌های موضعی پیشگیری کننده، در بیماران مبتلا به ساییدگی لنزهای تماسی نیز موثر است.

به طور سنتی، استفاده از آنتی بیوتیک‌های موضعی برای پیشگیری حتی در ساییدگی‌های غیر عفونی قرنیه که ناشی از لنزهای تماسی نیست امری رایج است. وصله چشم معمولا برای کمک به تسکین درد ناشی از ساییدگی قرنیه استفاده می‌شود، اما تحقیقات نشان داده است که این کار چندان فایده‌ای ندارد. همچنین باید توجه داشت که در بیماران در معرض خطر بالای عفونت، مانند کسانی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند، نباید از وصله استفاده کرد. دلیل این مسئله جلوگیری از انکوباسیون احتمالی ارگانیسم‌های عفونی و ترویج کراتیت عفونی بعدی می‌باشد.

همچنین ممکن است بیمار مجبور به استفاده از قطره یا پماد مرطوب کننده چشم باشد. برخی از اوقات نیز بنا به تشخیص چشم پزشک ممکن است از قطره یا پماد آنتی بیوتیکی برای جلوگیری از عفونت چشم نیز استفاده شود.

در بیمارستان و بخش اورژانس چه اقداماتی برای این عارضه انجام می‌شود؟

امروزه نتایج در سراسر دنیا نشان می دهد که زخم قرنیه و پاره شدن قرنیه چشم، یک عارضه اورژانسی است که می تواند بینایی شخص را تهدید کند. ضروری است که در سریعترین زمان ممکن شخص به یک چشم پزشک مراجعه کرده تا روند درمان در اسرع وقت آغاز گردد.

غالبا بیمار در ابتدا به یک کلینیک یا بخش اورژانس بیمارستان مراجعه می‌کند و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اورژانس باید بتوانند به سرعت این عارضه را تشخیص داده و درمان را آغاز نمایند. همچنین برای کمک به انتخاب داروهای ضد میکروبی یا در مورد کراتیت اولسراتیو محیطی و داروهای مختل کننده سیستم ایمنی باید با داروساز مشورت شود. قابل ذکر است که برای اجرای برنامه‌های درمانی موفق و آموزش بیمار، نقش پرستاران نیز بسیار ضروری است.

ارزیابی افراد با بیماران زمینه‌ای به چه صورت انجام می‌گیرد؟

مرکز مراقبت‌های بهداشتی ابتدا از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و علائم شما می‌پرسد. آنها احتمالاً می‌خواهند بدانند که در زمان درگیری چشم، شما مشغول انجام چه کاری بوده‌اید. این معاینه از طریق لامپ شکاف با میکروسکوپ انجام می‌شود و به پزشک اجازه می‌دهد درون چشمان شما ببیند و اگر به وجود چیزی در زیر پلک‌های شما مشکوک باشد، آنگاه اقدامات لازم درمانی را آغاز می‌نماید.

ارزیابی بیماران درگیر با بیماری‌های زمینه‌ای مانند مفاصل متورم و حساس یا بثورات، موارد مختلفی را در بر می‌گیرد. در این بیماران حتما می‌بایست معاینه کامل چشم پزشکی و همچنین کارهای آزمایشگاهی و تصویربرداری برای کمک به تشخیص یا نظارت بر وضعیت خودایمنی زمینه‌ای صورت پذیرد.

شرح حال این بیماران باید سوالاتی در مورد عوامل خطر زخم قرنیه مانند استفاده از لنز تماسی (نوع لنز، عادات نگهداری، بهداشت، سابقه استفاده طولانی مدت، شنا یا دوش گرفتن با لنزها)، جراحی های قبلی چشم، ترومای چشمی اخیر، سابقه شخصی یا قرار گرفتن در معرض تبخال، قرار گرفتن در معرض کار، و استفاده از داروهای مختل کننده سیستم ایمنی را در بر گیرد.

از دیگر نکات مهم می‌توان به میزان شدت درد، سرعت شروع و تشخیص وجود هرگونه فتوفوبیا یا تاری دید اشاره کرد. ضمنا سابقه پزشکی بیمار نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. زیرا بیماری‌هایی مانند دیابت و آرتریت روماتوئید و سایر بیماری های عروقی کلاژن می‌توانند بیماران را مستعد ابتلا به پارگی قرنیه چشم کنند.

همچنین معاینه فیزیکی باید آزمایش‌های حدت بینایی، فشار داخل چشم (در صورت عدم نگرانی برای پارگی کره یا زخم سوراخ شده)، و پاسخ مردمک را شامل شود. پلک ها و ملتحمه باید از نظر هر گونه تزریق، تورم یا ترشح و همچنین وجود فلاش مژگانی معاینه شوند. برای تعیین اندازه، محل و شکل ضایعه یا ضایعات باید یک معاینه کامل اسلیت لامپ انجام شود.