بیماری اسکلریت یک بیماری چشمی است که در قسمت سفیدی چشم یا همان اسکلرا رخ می دهد. این بیماری علائم مختلفی دارد و ممکن است به دلایل متفاوتی بروز پیدا کند. در این مطلب به بیان توضیحاتی در خصوص این عارضه خواهیم پرداخت. مواردی که در این مطلب توضیح داده خواهند شد عبارتند از:
- توضیحات درخصوص بیماری اسکلریت
- علائم بیماری
- انواع آن
- دلایل بروز این عارضه
- روش های درمانی عارضه اسکلریت
بیماری اسکلریت چیست؟
همانطور که پیشتر نیز گفته شد بخش سفید چشم، اسکلرا نامیده می شود. از اینرو التهاب این ناحیه تحت عنوان اسکلریت شناخته می شود. این یک بیماری غالبا نادر است و می تواند به دلایل مختلفی بروز پیدا کند. از اینرو توجه به علائم آن امری بسیار ضروری خواهد بود. زیرا در صورت عدم توجه می تواند شخص را با مشکلات حاد چشمی مواجه کند.
علائم بیماری اسکلریت
اسکلریت همچون سایر بیماری های چشمی دارای علائم متعددی است که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- درد شدید در ناحیه چشم که بسیار آزار دهنده و عمقی می باشد.
- التهابات چشمی و قرمزی شدید
- بروز حساسیت به نور یا همان فتو فوبیا
- بینایی غیر شفاف و محو
- اشک ریزش
- سردرد
البته برای تشخیص کامل و صحیح این عارضه مراجعه به یک چشم پزشک امری ضروری خواهد بود. تشخیص شامل معاینه چشم جامع توسط یک چشم پزشک خواهد بود که در آن مواردی همچون بررسی سابقه پزشکی دقیق بیمار و آزمون‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI برای ارزیابی میزان التهاب انجام خواهد شد.
انواع اسکلریت
اسکلریت با توجه به ناحیه درگیر و همچنین میزان شدت دارای انواع مختلفی است که عبارتند از:
اسکلریت قدامی
در این نوع قسمت جلویی صلبیه چشم یا همان اسکلرا درگیر خواهد شد. معمولا نوع قدامی این عارضه شایع تر است و اغلب فرد با درد شدید چشم و قرمزی مواجه خواهد شد.
اسکلریت خلفی
این نوع باعث بروز التهاب در لایه‌های عمیق‌تر و پشتی اسکلرا می شود و اختلالات بینایی و ناراحتی بیمار را در پی خواهد داشت.
اسکلریت غیر نکروزیتینگ
در این نوع، التهاب منجر به مرگ بافت نمی‌شود (نکروز) و غالبا از شدت کمتری برخوردار است.
اسکلریت نکروزیتینگ
این نوع شدیدتر است و منجر به مرگ بافت خواهد شد. این نوع اگر به موقع درمان نشود، می‌تواند عوارض جدی و از دست دادن بینایی فرد را در پی داشتته باشد.
علل بروز بیماری اسکلریت
علت دقیق اسکلریت اغلب ناشناخته است، اما با این وجود برخی از موارد پیش رو می توانند بعنوان منشا این عارضه شناخته شوند:
بیماری‌های خود ایمنی
اسکلریت اغلب با بیماری‌های اتوایمیونی مانند التهاب مفصلی روماتوئید، لوپوس، و گرانولوماتوز وگنر مرتبط است. در این بیماری‌ها، سیستم ایمنی بدن به طور اشتباه به بافت‌های خود حمله می‌کند و منجر به بروز بیماری هایی همچون اسکلریت می گردد.
عفونت
این مورد معمولا کمتر رخ می‌دهد. اما با این وجود عفونت‌هایی مانند هرپس زوستر (شینگلز) یا عفونت‌های باکتریایی می‌توانند منجر به اسکلریت شوند.
صدمات
آسیب های چشمی گاهی می‌توانند باعث بروز التهابات اسکلریت گردند.
عوامل محیطی
برخی عوامل محیطی یا تحریک‌کننده‌ها ممکن است به بروز اسکلریت کمک کنند، اگرچه این کمتر اتفاق می‌افتد.
روشهای درمان
نکته قابل ذکر در این زمینه این است که رویکرد درمانی به میزان شدت و علت اصلی این عارضه بستگی دارد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
استفاده از استروئیدها: این داروها اغلب برای کاهش التهاب و درد تجویز می‌شوند و می توانند در این زمینه نیز اثربخش باشند.
داروهای ایمنی سازی: در مواردی از این عارضه که دارای منشا خود ایمنی هستند، مصرف داروهایی که سیستم ایمنی را کنترل می‌کنند ممکن است لازم و ضروری باشد.
آنتی‌بیوتیک: اگر عفونت مشکوک یا تأیید شده است، ممکن است مصرف آنتی‌بیوتیک توسط چشم پزشک تجویز شود.
جراحی: در موارد شدید، به ویژه در اسکلریت نکروزیتینگ یا عوارضی مانند ذوب کرنیال، ممکن است مداخله جراحی نیز ضروری باشد.
نتیجه گیری
اسکلریت یک بیماری التهابی در ناحیه سفیدی چشم است. مهم است که افرادی که علائم سلروئیت را تجربه می‌کنند، به طور فوری به چشم پزشک مراجعه کنند تا تشخیص و درمان مناسب انجام شود. مداخله زودهنگام می‌تواند در جلوگیری از عوارض و حفظ بینایی موثر باشد. با این حال، اگر درمان به موقع و یا بصورت نادرست انجام شود، می تواند منجر به بروز عوارضی مانند زخم کرنیال، گلوکوما، یا حتی از دست دادن بینایی فرد گردد.
بدون دیدگاه