پروتز جشم یکی از ادوات پزشکی است که دارای سابقه ای طولانی می باشد و از گذشته تا به حال مورد استفاده افراد مختلف قرار می گرفته است. اما باید در نظر داشت که افراد دارای چشم مصنوعی چالش های مختلفی را تجربه خواهند نمود. در این مطلب به بررسی تجربیات افراد دارای چشم مصنوعی خواهیم پرداخت. موارد مطروحه در این مقاله عبارتند از:
- پروتز چشم و انواع آن
- چگونگی جایگذاری چشم مصنوعی
- چه افرادی باید از پروتز چشم استفاده کنند؟
- معرفی تجربیات افراد دارای چشم مصنوعی
پروتز چشم چیست؟
پروتز چشم، که آن را تحت عنوان چشم مصنوعی نیز می شناسند در واقع یک عضو مصنوعی است که در افرادی که با مسئله تخلیه کامل و یا نیمه چشم و پلک‌ها مواحه هستند، جایگزین چشم طبیعی آسیب‌دیده آنها می گردد. این پروتز بر روی جسمی کروی با نام ایمپلنت چشمی و در زیر پلک‌ها جایگذاری می گردد.
هدف از بکارگیری پروتز چشم ایجاد ظاهر طبیعی برای فرد آسیب دیده است. پروتز چشم می‌تواند ظاهر کاسه چشم آسیب‌دیده را بهبود دهد و به حفظ تقارن صورت کمک کند. همچنین استفاده از این پروتزها ایجاد حس راحتی را برای افراد درگیر در پی خواهد داشت. از این طریق به پر کردن فضای خالی کاسه چشم کمک زیادی خواهد شد و می‌تواند از تحریک و ناراحتی ناشی از خشکی یا ساییدگی محافظت نماید.
همچنین باید توجه داشت که این دسته از پروتزها انواع مختلفی دارند و با توجه به میزان آسیبی که به چشم شخص وارد شده به انواع مختلفی از قبیل پروتز چشم اسکلرال شل، چشم مصنوعی اوربیتال و … دسته بندی خواهند شد. معمولا امروزه جنس چشم های مصنوعی اکریلیک پزشکی می باشد که شباهت بسیار زیادی با چشم واقعی و طبیعی فرد دارد و به سختی می توان تشخیص داد که شخث از پروتز استفاده می نماید.
نحوه قرارگیری پروتز چشم
یک متخصص اکولاریست پروتز چشم را برای هر شخص بصورت سفارشی برای هر فرد می سازد و آنرا نصب می کند. پروتز ساخته شد در واقع بر روی ایمپلنت چشمی که در طی عمل جراحی در کاسه چشم قرار داده می‌شود، نصب می گردد. اکثر افراد می‌توانند بلافاصله پس از جراحی از پروتز چشم خود استفاده نمایند. باید توجه داشت که چشم های مصنوعی به مراقبت های منظم نیاز دارند. البته متخصص مربوطه راهنمایی های لازم در این زمینه را به افراد خواهد نمود.
چه افرادی ملزم به استفاده از پروتز چشم مصنوعی می‌باشند؟
افراد مختلفی ممکن است مجبور به استفاده از پروتز چشم مصنوعی باشند. دلایل رایج در این زمینه عبارتند از:
تخلیه چشم
این مورد از شایع‌ترین دلایل استفاده از پروتز چشم به شمار می آید. تخلیه چشم زمانی اتفاق می‌افتد که چشم به دلیل عفونت شدید، آسیب یا تومور قابل نجات نباشد.
انقباض چشم
در این حالت، چشم به طور کامل از بین نمی‌رود، اما کوچک می‌شود و ممکن است نیاز به پروتز برای بهبود ظاهر داشته باشد.
نقص مادرزادی
برخی از نوزادان با نقص مادرزادی چشم مانند آنوفتالمی (بدون چشم) یا میکروفتالمی (چشم کوچک) متولد می‌شوند. در این موارد ممکن است پروتز برای ایجاد تقارن ظاهری صورت مورد استفاده قرار گیرد.
آسیب چشم
آسیب شدید چشم در اثر تصادف یا جراحت می تواند منجر به از دست دادن چشم فرد گردد و در این شرایط، شخص نیازمند استفاده از پروتز باشد.
البته باید توجه داشت که در برخی موارد، ممکن است از پروتز چشم برای اهداف زیبایی استفاده شود. در این افراد پروتز برای بهبود ظاهر چشم آسیب دیده یا ناقص شخص بکار گرفته می شود. باید توجه داشته باشید که تصمیم‌گیری نهایی در مورد اینکه آیا پروتز چشم مناسب شما هست یا خیر، به عهده شما و پزشک شما خواهد بود.
بررسی تجربیات افراد دارای چشم مصنوعی از جوانب مختلف روحی و جسمی
استفاده از چشم مصنوعی می‌تواند تجربه‌ای چالش‌برانگیز باشد، اما با گذشت زمان و دریافت حمایت مناسب، افراد می‌توانند با این شرایط سازگار شوند و از یک زندگی عادی بهره‌مند گردند. در ادامه به بررسی تجربیات افراد دارای چشم مصنوعی از جنبه‌های روحی و جسمی خواهیم پرداخت:
جنبه‌های روحی و روانی
احساس غم و اندوه: از دست دادن چشم می‌تواند تجربه‌ای غم‌انگیز و تکان‌دهنده باشد. افراد ممکن است درگیر احساساتی همچون غم، اندوه، خشم و تنهایی گردند.
کاهش اعتماد به نفس: از دست دادن بینایی در یک چشم یا هر دو چشم می‌تواند بر عزت نفس و اعتماد به نفس فرد اثر منفی بگذارد. این افراد ممکن است از حضور در اجتماع و انجام فعالیت‌های روزمره امتناع کنند.
اضطراب و افسردگی: اضطراب و افسردگی از عوارض شایع استفاده از چشم مصنوعی است. افراد ممکن است در مورد ظاهر خود، توانایی‌هایشان و همچنین آینده نگران گردند.
مشکل در پذیرش: پذیرش از دست دادن چشم و استفاده از چشم مصنوعی می‌تواند برای برخی افراد دشوار و غیر قابل قبول باشد. این فرآیند ممکن است تا حدی زمان بر بوده و آنها نیازمند حمایت عاطفی از سوی دوستان، خانواده و متخصصان بهداشت روان باشند.
جنبه‌های جسمی
خشکی چشم: چشم مصنوعی فاقد توانایی تولید اشک خواهد بود ئ از اینرو افراد دارای چشم مصنوعی ممکن است با عارضه خشکی چشم مواجه شوند. این امر می‌تواند منجر به سوزش، خارش و قرمزی چشم نیز گردد.
عفونت: چشم مصنوعی باید به طور مرتب تمیز و ضدعفونی شود تا از بروز عفونت جلوگیری یعمل آید. عدم رعایت بهداشت مناسب چشم مصنوعی می‌تواند قرمزی، تورم و درد چشم را به همراه داشته باشد.
مشکلات بینایی: افراد با چشم مصنوعی ممکن است در درک عمق، دید محیطی و دید در شب مشکل داشته باشند. این امر می‌تواند انجام برخی از فعالیت‌ها مانند رانندگی یا ورزش را دشوارتر سازد.
خستگی چشم: استفاده مداوم و بدون وقفه از چشم مصنوعی می‌تواند منجر به خستگی چشم گردد. البته باید توجه داشت که به مرور این شرایط برای فرد عادی خواهد شد.
نتیجه گیری
امروزه بسیاری از افراد به دلایل مختلف مجبور به استفاده از چشم مصنوعی هستند. این افراد با چالش ها و تجربیات مختلفی روبرو خواهند شد. از اینرو حمایت اطرافیان و پذیرش این موضوع می تواند به بازگشت مجدد آنها به بستر جامعه کمک شایانی نماید و آنها را در عبور از این مرحله بحرانی یاری نماید.
بدون دیدگاه